قهرمان باوفايم يا عباس
اي علمدار سپاهم يا عباس

بر سپاه، من سپهداري
لشكر دين، را علمداري
بر شهيدان، مير و سالاري
اي اميد خيمه‌هايم يا عباس

قـــهرمــــان عبـاس              مهربان عباس

اسوة احرار و عاشقان عباس
بر شهيدان سرور در جنان عباس
سرفرازو پيروز هر زمان عباس
مرشد دلهاي عارفان عباس

 اخاي مظلوم و به خون طپان من 

تويي اميد خيمه‌ها، عزيز جان من

***

ايا علمدارم كه غرق خونت كرد
به خاك اين صحرا كه لاله‌گونت كرد
ز صدر زين اي واي كه سرنگونت كرد
فتاده از كَفَت لوا، عزيز جان من

***

يادگار علي‌ام من به زمين كربلا، منم عباس حسين (2)
بسته شد آب اگر بر حرم آل‌عبا، منم عباس حسين (2)

پسر فاطمه سالار من است
او امير دل و پيكار من است
رهبر و دلبر و دلدار من است
افسر كرب و بلا شير صف عاشورا

منم عباس حسين(2)

بشكند دستي كه دستت را بريد، اي علمدار، اي علمدار
حيف ازآن قامت كه‌برخاك آرميد، اي‌علمدار، اي‌علمدار

اين‌چنين روزي نمي‌شد باورم
پاره پاره پيكرت را بنگرم
خيز از جا اي نگهبان حرم
قامتم از داغ مرگ تو خميد

اي علمدار، اي علمدار

اي علمدار رشيدم، خيز و از جا ياريم كن
بار ديگر اي اميرم، تو سپه‌سالاريم كن

گشته سقا، گشته سقا، چشم خونبار اباالفضل
شد شفق‌گون، شد شفق‌گون، ماه رخسار اباالفضل
ماه عترت، روح قرآن، خفته در خون، وا مصيبت

اي مهربان سردار من                    عباس من، عباس من
بگشـا گره از كار من                    عباس من، عباس من

اي مهربان، اميد طفلان مني
خود بهتر از جاني و جانان مني
آرام دل، نور دو چشمان مني
بگشا گره از كار من                     عباس من، عباس من

عباس من مي‌آيد از ميدان          صبراً اهل بيتي
آب روان مي‌آورد عطشان          صبراً اهل بيتي

سرو روان و مونس دل من
به مِهر او آغشته شد گِلِ من
مشكل گشا باشد به مشكل من
لَخت دگر مي‌آيد از ميدان

صبراً اهل بيتي

از چه خونين است، جمال خونبارت

ياورم عباس             برادرم عباس

كي زده تيري، به چشم خونبارت

ياورم عباس             برادرم عباس

از چه مي‌جوشد زچشمهايت خون
قامت سروت زخون شده گلگون
ناخداي عشق خفته بر هامون

ياورم عباس              برادرم عباس

اي واويلا كه حسين، بي‌برادر شد         بي‌برادر شد
امـير لشـكر حسين، پاره پيكر شد        پاره پيكر شد

كه دستهاي تو اخا، از بدن بريده
به چشم حق بين تو كي، تير كين خليده
ببين به بالين توأم، با قد خميده
اهل سما دهد ندا، كه حسين          بي‌برادر شد

بر دست بريدة ‌اباالفضل
بوسه مي‌زند زادة زهرا
بر رأس بريدة اباالفضل
گريه مي‌كند زينب كبري

واي چه سخت است عباس     درد بي‌برادري
خيــز به يــاري حسيـــن      چه شد آن دلاوري

تويي ميان لشكرم، اسوة شهادت
به چشم دشمنان من، مظهر شجاعت
شرم ز روي تو كند، صبر و استقامت
خيز به ياري حسين          چه شد آن دلاوري

واي چه سخت است عباس     درد بي‌برادري
خيــز به يــاري حسيـــن      چه شد آن دلاوري

تويي ميان لشكرم، اسوة شهادت
به چشم دشمنان من، مظهر شجاعت
شرم ز روي تو كند، صبر و استقامت
خيز به ياري حسين          چه شد آن دلاوري

عبــاس علــم دارم          اي قافله سالارم
برخيز تو ياري كن          طفلان گرفتارم
عبــاس علــم دارم          فرماندة بيدارم
برخيز و حمايت كن          از زينب بي‌يارم
طفلان همه بي‌طاقت، درمنتظر رويت
چشمان به‌رهت دارند، تا چهرة حق جويت
بينند و شوند سيراب، از بركت نيرويت
اي حامــيِ دين حق          سقاي وفا دارم

ثاني حيدر به زمين افتاد       آه و واويلا
اميـر لشكرم زِ زين افتاد       آه و واويلا

فدا شده برادرم اي واي
ميرِ سپاه و لشكرم اي واي
نور دو چشمان ترم اي واي
دلاورم ز صدر زين افتاد   آه و واويلا